Ode aan de Rode Hoed (Vledder 20 mei 2012)

Gedicht en voorgedragen door
Ben Hoogland
Ton Peters,
Gezienus Omvlee
Rob Boudestein

De schoonheid kan niet hard genoeg geprezen
Men vindt soms hoogtepunten in het lezen
Of doet zich aan een opera te goed
En wat ook wonderbaarlijk schijnt te wezen
De Rode Hoed
Het komt dus in het algemeen genomen
Niet vaak voor dat je vrouwen van je dromen
Bij daglicht in het openbaar ontmoet
Toch is me dat vanmiddag overkomen
De Rode Hoed
Het is het droeve noodlot van veel heren
Dat men zich door de liefde laat verteren
De passie jaagt hen gierend door het bloed
En meestal is het doel van hun begeren
De Rode Hoed
Wat is dat toch als middelbare mannen
Zich ’s middags in een theetuin gaan ontspannen
Met koffie, sap en cake in overvloed
Dan broeien in hun breinen snode plannen
De Rode Hoed
Dan krijgt hij zin in kwistig potverteren
U kent dat wel: een beetje schuinsmarcheren
Nog vóór hij met veel drank zijn tijd verdoet.
Begint zijn hart ineens te galopperen
De Rode Hoed
Wijl thuis zijn vrouw aan tafel zit te wachten
Zoekt hij – zij het met allerlaatste krachten –
Het mooiste exemplaar uit en vat moed
Wie mag zijn oudemannenpijn verzachten
De Rode Hoed
Wij houden van uw lach en van uw ogen
En van veel meer als dat van u zou mogen
Uw wipneus, jubelteen of zomersproet
Maar dit heeft ons het allermeest bewogen
De Rode Hoed
Ach dames als u iets van mij wilt leren
Pas op met dichters die u adoreren
Het gaat ze toch in hoofdzaak om de poet
Hun bundel moet verkocht, dus zij masseren
De Rode Hoed

Aan mij de zware taak dit af te maken
Er is zoals u ziet een drietal smaken
Want Ben en Ton en ik dus evengoed
Wij vallen op uw schitterend scharlaken
De Rode Hoed